आदिवासीबेगरको इन्द्रपुरी नेपाल

Debaraj luitel
अचेल नेपालका आदिवासी भूमिपुत्रहरुको नाममा विभिन्न खाले टाँचा वा लाञ्छनाहरुले मूलधारका पत्रपत्रिकाहरुको पाना भरिने गरेको छ। सर्सर्ती हेर्दा ती आक्षेपका कोहोलोहरु यस्ता छन्- “जातीय आवेश, विभाजन रेखा, नेपाललाई युगोस्लाभिया झैँ विलय गराउने खेल, देशलाई लेबनानको कुबाटोतिर धकेल्ने कार्य, श्रीलंका, भुटान, सोमालियापथ र लेण्डुप दोर्जेहरुको जन्म” आदि।
नागरिकतान्त्रिक संघीय गणतन्त्र नेपालसम्म आइपुग्दा राज्यको तीनै अंगदेखि शैक्षिक, सञ्चार, आर्थिक, सामाजिक, सांस्कृतिक र न्यायिक क्षेत्रहरुमा नब्बे प्रतिशत हिस्शा ओगट्ने चिन्तक जात यो पल यसरी लाञ्छनै लाञ्छनामा अल्झिएको छ। यी लाञ्छनाहरुमा घोतिल्दा म आफूसँग प्रश्न गर्छु- “आजकलका +२ का कल्कलाउँदा शिक्षार्थीहरुले पनि भन्ने गरेको एक्काइसौं शताब्दीको नेपालमा एब्सोल्युट (निरपेक्ष) जातिवादको पक्षधर को हो ? उनीहरु नेपाललाई किन लेबनानको कुबाटोतिर डोर्‍याइ रहेछन् ? दोस्रो युगोस्लाभिया बनाउन किन खोजी रहेछन् ? किन रुवाण्डा र नाइजेरिया बनाउन खोजी रहेका छन् वा किन लेन्डुप दोर्जेहरुको अवतार हुन खोजी रहेछन् हा